حماسه فاطمی، چنان در اوج بی مثالی است که پژواک روح بخش آن تا قیامت در گوش جان جهان طنین انداز خواهد ماند و اینک ضروری ترین عرصه ای که بایستی در آن به فاطمه زهرا(س) اقتدا کرد، عرصه «ولایت مداری» و «امام محوری» است.
این فاطمه بود که عاشقانه ترین پاسداشت را از حریم امامت روا داشت. این فاطمه بود که یگانه ترین اسوه دهی را در همرهی با ولایت ادا ساخت. همو که پهلویش شکست و در خون نشست، اما لحظه ای از یاری ولی امر خویش پای ننشست.
«آیت الله مصباح یزدی»
ای به خاک آرمیده افلاکی! شهادتت، به حق شهادت می دهد و رفتنت، رفته ها را به یادها می آورد. خفتنت در خاک تیره، خفتگان تیره روز را بیدار می کند. مزار پنهانت، پنهان ها را آشکار می کند. گریه هایت، از خنده های ناحق پرده بر می دارد.
ایام فاطمیه، دلهای عاشق و بی قرار، سرود غم می خواند و منظومه اندوه می سراید. فاطمیه، فصل و موسم تجدید داغهای علی(ع) است. در سوگ زهرا(س) آسمان دل ما ابری و هوای چشمانمان بارانی است. شیعه امروز در فاطمیه ای به وسعت ایران، سر بر شانه مظلومیت می گذارد و اشک می ریزد. ایام فاطمیه، فهرست غم، سند مظلومیت و ادعا نامه شیعه است.